Beste lezer, als je op deze pagina terechtgekomen bent, weet je ondertussen al dat ik gepassioneerd ben door het zeilen en dat ik me graag laat omringen door jongeren. Ik ben geboren ongeveer midden jaren tachtig en nu woonachtig te Heusden-Zolder. Naast zeilen hou ik ook van mooie wandelingen in de natuur maar geniet evenzeer van een toertje te lopen.

Mijn visie is: ik geloof niet in probleemjongeren maar wel dat er jongeren zijn met problemen die opgelost kunnen worden. Daarom ligt mijn focus steeds op de oorzaak en niet op de uiterlijke omstandigheden. 

Het label ‘probleemkind’ wordt snel op iemand geplakt en uit eigen ervaring weet ik dat dit pijnlijk is. Zelf heb ik niet de meest rooskleurige kinder- en jeugdjaren gekend. Er waren goede momenten maar helaas leerde ik op jonge leeftijd de betekenis van diep verdriet ook kennen. Dat heeft zich hardnekkig vastgezet in mijn systeem. Omdat ik niet wist hoe hiermee om te gaan, heb ik onbewust een overlevingsstrategie gecreëerd wat mijn verdere leven heeft bepaald. Tijdens deze periode was het gemakkelijker om de emoties die ermee gepaard gingen, te onderdrukken in plaats van ze toe te laten. Zo werd het dan een gewoonte om niet te voelen en alles en iedereen wat niet vertrouwd was, op afstand te houden – zogezegd om een veilige buffer te vormen – althans, dat dacht ik. 

Aan den lijve heb ik mogen ondervinden hoe onmacht aanvoelt en de daaruit vloeiende boosheid en frustratie. Het bracht depressieve gevoelens, onbegrip en langdurige eenzaamheid met zich mee. Maar wat mij nog het hardst beïnvloed heeft, waren de veeltallige minderwaardigheidscomplexen. Ik geloofde oprecht dat ik niks kon en niks waard was. Mijn zelfbeeld zat onder de zeespiegel. De hoop om verder te gaan was dikwijls ver zoek.

Ik lag helemaal in de knoop met mezelf, had heel weinig zelfvertrouwen en wou het liefst iedere moeilijke situatie uit de weg gaan. Uiteindelijk leidde dit naar vluchtgedrag. Het maakte niet uit waar ik voor stond, het uit de weg gaan was steeds de beste oplossing in mijn ogen. Mijn vluchtgedrag nam vele vormen aan, zelfs tot het fysiek weglopen van huis. 

Zo verliepen de meeste van mijn tienerjaren. En eigenlijk is het nooit opgelost geraakt in die tijd. Jaren later – in mijn volwassen tijdperk – had ik nog dikwijls het gevoel een tiener te zijn. Dit kwam omdat ik nog steeds dezelfde rugzak met mij meesleurde. Ik voelde me nog steeds hetzelfde, elke vorm van vertrouwen ontbrak, net omdat het nooit behandeld is geweest. 

Ondertussen heb ik het over een andere boeg gegooid, ik hanteer nu een positieve mindset en zie de gebeurtenissen eerder als een kostbare levensles. Trauma’s zijn opgespoord en behandeld, waardoor mijn levenskwaliteit er enorm op is vooruit gegaan. Ook de band met mijn ouders is geëvolueerd van onbegrip naar een liefdevolle ouder-kind relatie.

Het is vanuit deze kracht dat ik jongeren bijsta en hun adviseer. Mij heeft het super veel jaren gekost om tot deze inzichten te komen maar dankzij mijn ervaringen kan ik de hedendaagse jongeren dit lang traject van zoeken besparen en hen op de juiste manier begeleiden naar een mooiere toekomst. 

BEYOND THE WAVES
DINA MITROVOLTSIS

info@dina-beyondthewaves.com

+32 473 65 44 52

Heusden - Zolder